بررسی تاثیر بازخوردهای اصلاحی مکتوب بر یادگیری نگارش زبان خارجی: مطالعه مقایسه ای بازخوردهای فرازبانشناختی ، فراخوانشی و نو قالب در مجموعه آموزشی صدی الحیاه

در روش های سنتی و نوین آموزش زبان دوم و خارجی، اهمیت مهارت های مولد زبانی مورد تاکید قرار گرفته است. در این میان، مهارت نوشتار، به دلیل وابسته بودن به بسندگی و توانش زبانی و اتکای بیشتر بر صحت نحوی، دستوری و الگوهای بلاغی و نگارشی، از اهمیت مضاعفی برخوردار است. ادبیات تحقیق نشان داده است که نگارش زبان عربی به دلیل ویژگی های ماهوی متکلف، مشکلات آموزشی فراوانی را برای فراگیران ایجاد کرده است. نظر به نارسایی های روش های سنتی آموزش عربی از یک سو و خلا تحقیقاتی نظری و عملی در مورد آموزش این زبان از سوی دیگر، در تحقیق حاضر، با اتخاذ مبانی نظری نوین در آموزش زبان های خارجی، تاثیر سه راهبرد متفاوت بازخورد بر خطاهای نگارشی بر یادگیری نوشتار فراگیران سطح پیشرفته عربی بررسی شده است. بدین منظور یک کلاس آموزشی (28 نفر) از فراگیران سطح اول مکالمه پیشرفته (العالیه) مجموعه آموزشی صدی الحیاه در یک مرکز آموزشی به صورت نمونه برداری در دسترس انتخاب شدند و پس از حذف برون هشته ها، به سه گروه آزمایشی فرازبان شناختی، فراخوانشی و نوقالب قرار گرفتند. با به کارگیری روش شبه آزمایشی پیش آزمون مداخله پس آزمون، عملکرد فراگیران در آزمون های موازی نگارش، قبل و بعد از مداخله آموزشی، به وسیله نرم افزار اس پی اس اس و آزمون تحلیل یک طرفه واریانس، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که هر سه گروه آموزشی در مرحله پس آزمون در مهارت نگارش رشد آموزشی داشته اند، اما آزمون پسینی توکی نشان داد که بازخوردهای فرازبان شناختی در مقایسه با دو راهبرد دیگر، باعث افزایش معنادار مهارت نگارش شده اند. در این پژوهش، دلایل این اختلاف بررسی و نتایج آن ارایه شده و راهبردهای تحقیقی و آموزشی آن پیشنهاد گردیده است.