بررسی اثر گلوتارآلدئید بر رهایش پلی ال لایزین از فیلم ژلاتین استخراج شده از پوست تاسماهی سیبری (Acipenser baerii, Brandt, 1869)

این پژوهش به منظور بررسی خواص مکانیکی و فیزیکی فیلم های ژلاتین ماهی و تاثیر عامل شبکه ساز گلوتارآلدیید بر کنترل رهایش عامل ضد میکروب پلی ال لایزین طراحی و اجرا شد. در این پژوهش تهیه فیلم به روش کاستینگ  (casting)انجام گرفت و به فیلم تهیه شده از ژلاتین ماهی، 05/%0 گلوتارآلدیید(glutaraldehyde)  و 05/0% پلی ال لایزین اضافه شد. نتایج نشان داد افزودن گلوتارآلدیید به فیلم ژلاتین ماهی موجب افزایش مقاومت کششی (80/6 مگاپاسکال)، کاهش حلالیت (51/38 %)، کاهش رطوبت (05/8 %)، کاهش نفوذپذیری به بخار آب (03/2 گرم، میلی متر/ساعت، میلی متر مربع کیلو پاسکال)، افزایش تراکم و انسجام و ایجاد سطحی صاف و بدون خلل فرج با توجه به تصاویر SEM گردید. همچنین رهایش پلی ال لایزین از بیوپلیمر حاوی کراسلینکر (crosslinker) یا عامل شبکه ساز گلوتارآلدیید به دلیل ایجاد اتصالات عرضی و به دام افتادن آن، آهسته تر و مداوم تر بود. با توجه به خصوصیات مکانیکی و فیزیکی فیلم های تولید شده و پایداری و کنترل رهایش ترکیب ضدمیکروبی پلی ال لایزین، بنظر می رسد فیلم های حاوی 05/0 %عامل شبکه ساز گلوتارآلدیید می توانند در جهت ماندگاری محصولات فاسدشدنی پیشنهاد شوند.