بررسی نقش و هدف پارودی در هملت اثر لافورگ و مکبت اثر یونسکو

پارودی این مفهوم پیچیده که در بیشتر مواقع بی‌ارزش انگاشته شده، همواره جزیی از ادبیات بوده است. نظریه پردازان این حوزه، گاهی آن را محدود ساخته و گاهی به آن وسعت بخشیده‌اند. ژرار ژنت در کتاب الواح بازنوشتنی، پارودی را در مرکز نظریه" ترامتنیت" خود قرار داده و به تحلیل آن می‌پردازد. نظریه او از لحاظ تیوری‌پردازی قوی، اما در حوزه عملی با مشکلات بسیاری مواجه می‌باشد، چراکه ژنت برای آن، تنها کاربردی "بازی گونه" تعریف می‌کند. دنیل سانسو، لیندا هاتچیون، مارگریت رز و دیگر نظریه‌پردازان پارودی، برمحدودیت زدایی از این مفهوم مبادرت ورزیده‌اند. اما آن‌ها نیز از اختلاف نظر به دور نمانده و همواره لزوم وجود یا عدم "طنز" در پارودی، آن‌ها را به مباحثه با یکدیگر کشانده است. در این مقاله به بررسی نقش و هدف پارودی در هملت اثر لافورگ و مکبت اثر یونسکو - که هر دو بازنویسی‌های پارودیک هملت و مکبث شکسپیر می باشند - خواهیم پرداخت. خواهیم دید که چرا و چگونه می‌توانیم این دو اثر را پارودی بنمانیم و اینکه آیا آن‌ها با ویژگی‌های تعریف شده برای این مفهوم مطابقت دارند؟ اهداف لافورگ و یونسکو از انتخاب یک رویکرد پارودیک نیز موضوع دیگری است که در این مقاله به مطالعه آن خواهیم پرداخت.