بررسی جرم خودداری از کمک به افراد در معرض خطر

یکی از جرایم مورد بحث در حقوق کیفری اختصاصی و در مبحث جرایم علیه اشخاص، جرم خودداری از کمک به افراد در معرض خطر است. متاسفانه این جرم علی رغم قدمت زیاد آن در مقررات کیفری ایران مورد بررسی و توجه لازم قرار نگرفته است حال آن که نشان گر توجه قانون گذار ایرانی به اصول اخلاقی و لزوم همبستگی اجتماعی به عنوان مبانی جرم انگاری این ترک فعل بوده است . در این مقاله پس از تحلیل مبانی جرم انگاری این عمل به بررسی ارکان جرم مزبور و مجازات های مختلف آن پرداخته شده است. راجع به قسمت اول به نظر می رسد جرم انگاری حداکثری یعنی مسوولیت آحاد شهروندان در قبال افراد در معرض خطر به جهت افزایش روحیه انزواطلبی در سال های اخیر جامعه ایرانی نیازمند تجدیدنظر باشد و در قسمت دوم علی رغم تحولات اخیر ق.م.ا. بعید است بتوان ترک فعل را سبب قتل دانست به ویژه این که ماده 295 شرط استناد و سببیت را لازم می داند.