عفونت سایتومگالوویروس و پیوند سلول های بنیادی خون ساز، از تاثیر آن بر سیستم ایمنی تا پروسه های درمانی آن

 سایتومگالوویروس (Cytomegalovirus)، ویروسی از خانواده‌ی هرپس ویروس‌ها است که فعال شدن دوباره‌ی آن بعد از دوره‌ی نهفتگی، موجب بروز عفونت و افزایش ریسک مرگ و میر پس از پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز می‌گردد. بررسی مکانیسم‌های ایمنی دخیل در بروز عفونت سایتومگالوویروس و فعال شدن دوباره‌ی ویروس پس از پیوند، در کنترل عفونت و کاهش اثرات مضر آن در نتیجه‎ی پیوند اهمیت بسیاری دارد.

شیوه‌ی مطالعه: 

این مقاله‌ی مروری، پاتوفیزیولوژی سایتومگالوویروس و تاثیر آن بر سیستم ایمنی را توصیف می‌کند و داروهای ضد ویروسی اختصاصی آن را مرور می‎نماید. بدین منظور واژگان کلیدی در پایگاه‎های اطلاعاتی معتبر مانند Google Scholar، PubMed، Scopus و Elsevier از سال 2000 تا 2020 جستجو شدند. در این میان، مطالعاتی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند، انتخاب و مورد استفاده قرار گرفتند.‌

نتیجه‌گیری: 

عفونت با سایتومگالوویروس، همچنان به عنوان یکی از مهم‌ترین عوارض پس از پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز آلوژن باقی مانده است. پاسخ‌های سلول T در ایجاد مصونیت طولانی‌مدت و جلوگیری از فعال شدن دوباره‌ی ویروس، نقش مهمی ایفا می‎کنند. پس از پیوند، عفونت ابتدایی با ویروس و یا فعال شدن دوباره‌ی عفونت ویروسی نهفته، اثراتی بر پاسخ‌های سیستم ایمنی علیه این عفونت ایجاد می‌کند. یکی از اثرات مهم این ویروس بر سیستم ایمنی، تاخیر در بازسازی سیستم ایمنی پس از پیوند می‌باشد. همچنین با وجود اینکه داروهای ضد ویروسی موجود، اثربخشی مطلوبی در جلوگیری و درمان عفونت سایتومگالوویروسی پس از پیوند نشان داده‌اند، اما ممکن است با افزایش خطر سمیت و مقاومت به دارو به دنبال مصرف طولانی‌مدت نیز همراه باشند. بنابراین ابداع روش‌های درمانی مکمل نوین، ایمن، قابل تحمل و موثر برای پیشگیری، درمان و مقابله با مقاومت دارویی عفونت سایتومگالوویروسی پس از پیوند، مورد نیاز است.