ارائه مدل علی کیفیت زندگی کاری بر اساس استرس شغلی و هوش هیجانی با میانجی گری خستگی در پرستاران مجرد

پرستاری به عنوان حرفه ای با استرس شغلی بالا شناخته شده است که تاثیرات زیان باری بر سلامت و میزان بروز توانایی های پرستاران در محیط کار و کاهش کیفیت زندگی کاری آنان دارد. لذا، این مطالعه با هدف ارایه مدل علی کیفیت زندگی کاری بر اساس استرس شغلی و هوش هیجانی با میانجی گری خستگی در پرستاران مجرد انجام گرفت.

روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران مجرد بیمارستان های شهر اهواز در سال 1399 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 203 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بود از؛ پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه کیفیت زندگی کاری"، "مقیاس استرس شغلی پرستاری"، "پرسشنامه هوش هیجانی" و "مقیاس خستگی". ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت.

یافته ها:

 نتایج پژوهش نشان داد تمام مسیرهای مستقیم به جز مسیر هوش هیجانی (039/0 =β و 05/0p) به کیفیت زندگی کاری معنادار شدند. مسیرهای مستقیم استرس شغلی (252/0- =β و 01/0P<) و خستگی (270/0- =β و01/0<p) به کیفیت زندگی کاری، همچنین مسیرهای مستقیم استرس شغلی (413/0=β و01/0<p) و هوش هیجانی (164/0- =β و 05/0p) به خستگی از لحاظ آماری معنی دار بود.مسیرهای غیرمستقیم استرس شغلی (119/0- =β و 01/0<p) و هوش هیجانی (034/0=β و  05/0p)  نیز از طریق خستگی با کیفیت زندگی کاری معنادار شدند. نسبت روایی محتوا و پایایی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و AMOS نسخه 24 استفاده شد.

براساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر کیفیت زندگی کاری پرستاران محسوب می شود. پیشنهاد می شود با برنامه ریزی و اجرای مداخلات آموزشی در زمینه استرس شغلی، هوش هیجانی و خستگی قدمی مثبت در جهت افزایش کیفیت زندگی کاری پرستاران برداشته شود.