اثر ازن درمانی و تمرین هوازی با شدت متوسط بر مقدار پروتئین های شلترین قلب موش های مبتلا به استئوآریت زانو

استیوآرتریت (OA) از بیماری های شایع در جهان است که به دلیل کاهش فعالیت بدنی، احتمال بروز بیماری های قلبی عروقی بیماران را افزایش می دهد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تمرین هوازی و ازن درمانی بر تغییرات پروتئین های شلترین بافت قلب موش های مبتلا به OA است. این تحقیق از نوع توسعه ای و روش آن تجربی بود که در آن 15 سر موش نر 8 هفته ای با میانگین وزنی 15±235 گرم، پس از القای مدل OA، تصادفی به سه گروه 5 تایی بیمار (OA)، بیمار و ازن درمانی (OAO) (ازن با غلظت 20 μg/ml، یک بار در هفته در خط مفصلی تیبیوفمورال 3 مرتبه تزریق شد) و بیمار و تمرین هوازی (OAE) (3 جلسه تمرین در هفته با سرعت 16 متر در دقیقه به صورت تداومی 8 هفته انجام گرفت) تقسیم شدند. 48 ساعت پس از پایان تمرین، بافت قلب استخراج و با روش وسترن بلات بیان پروتئین های RAP1،TIN2 و  TTP1قلب اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری کوچک تر از 05/0 بررسی شد. نتایج نشان داد گروهOAE  بیشترین افزایش مقدار پروتئین های TPP1 را در مقایسه با گروه های (P=0.016) OA وP=0.001)OAO) دارد، ولی تفاوت معناداری بین دو گروه OAO و P=0.319) OA) مشاهده نشد. در سه گروه نیز تغییرات معناداری در مقدار پروتئین RAP1 (P=0.051)  مشاهده نشد. همچنین افزایش مقدار پروتئین TIN2 در گروه OAE در مقایسه با گروه (P=0.029) OA معنادار گزارش شد، اما تفاوت معناداری بین گروه OA و (P=0.277) OAO و OAO و OAE (P=0.219)  وجود نداشت. در مجموع، نتایج نشان داد 8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط سبب افزایش مقدار پروتئین های TPP1، TIN2 و RAP1 بافت قلب موش هایOA  می شود. اما در خصوص آثار ازن درمانی بر تغییرات پروتئین های شلترین بافت قلبی، به تحقیقات بیشتری نیاز است.