بررسی مقایسه ای اثربخشی زوج درمانی هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زوجین ناسازگار

یکی از علل اصلی طلاق ناسازگاری زوجین است بنابراین طراحی و اجرای مداخلات موثر بر کاهش ناسازگاری زوجین می تواند نقش پیشگیری کننده از این معضل اجتماعی داشته باشند بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زوجین ناسازگار صورت گرفت.

در این مطالعه نیمه آزمایشی از میان مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره خانواده شهر تربت جام تعداد 24 زوج ناسازگار روش هدفمند بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و در سه گروه به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه اول (8 زوج) که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند، گروه دوم (8 زوج) که زوج درمانی هیجان محور را دریافت می کردند و گروه سوم که گروه گواه بود (8 زوج) و در بازه زمانی مطالعه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هر سه گروه قبل و بعد از مداخله با پرسشنامه استاندارد صمیمیت باگاروزی ارزیابی شدند. داده های به دست آمده در نرم افزار آماری SPSS20 با روش های آماری توصیفی و کوواریانس تجزیه تحلیل شدند.

یافته ها حاکی از این بود که زوج درمانی هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان صمیمیت اثربخشی معناداری داشتند (05/0<P). مقایسه دو گروه زوج درمانی هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نشان داد این دو گروه از نظر اثربخشی تفاوت معناداری دارند و اثربخشی گروه هیجان مدار بر صمیمیت بیشتر از گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بود (05/0<P).

 بنابراین می توان نتیجه گرفت زوج درمانی هیجان محور و درمان مبنی بر پذیرش و تعهد برافزایش صمیمیت زوجین ناسازگار اثربخش هستند. در جهت افزایش صمیمت زوجین زوج درمانی هیجان محور اثربخشی بیشتر دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود با توجه به اهداف درمانی ترکیبی از رویکردها مورداستفاده قرار گیرد.