مدل پیش بینی رضایت زناشویی زنان بر اساس نقش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان با میانجی گری سازگاری زناشویی

خانواده بنا و ساختار اصلی هر جامعه و به عنوان یک واحد اجتماعی - هیجانی، محل رشد، توسعه و تغییرات است؛ بنابراین نمی توان تاثیر خانواده بر تعادل روانی، هیجانی و اجتماعی را نادیده گرفت. پژوهش حاضر با هدف آزمون مدل پیش بینی رضایت زناشویی زنان بر اساس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان با میانجی گری سازگاری زناشویی صورت پذیرفت.

طرح پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان شهر مشهد در سال 1398 بود که از این جامعه به روش در دسترس، حجم نمونه شامل 200 نفر انتخاب شد و این افراد فرم کوتاه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2006)، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (1998) را به صورت آنلاین تکمیل نمودند. داده های حاصل با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و روش تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان با رضایت زناشویی (001/0,p<24/0r=) و سازگاری زناشویی (001/0,p<27/0r=) رابطه مثبت معنادار؛ و راهبردهای ناسازگارانه تنظیم هیجان با رضایت زناشویی (001/0,p<41/0-r=) و سازگاری زناشویی (001/0,p<38/0-r=) رابطه منفی معناداری دارند. هم چنین رابطه مثبت معناداری بین سازگاری زناشویی و رضایت زناشویی به دست آمد (001/0,p<47/0r=). نتایج تحلیل مسیر جهت بررسی الگوی پیشنهادی با تعدیل های صورت گرفته، نشان داد سازگاری زناشویی در رابطه راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان با رضایت زناشویی نقش میانجی معناداری دارد (56/1 χ2/df=، 06/0= RSMEA، 99/0GFI =، 93/0AGFI =،99/0 CFI =).

با عنایت به نتایج حاصل، می توان اذعان داشت سازگاری زناشویی به عنوان مولفه ای اثرگذار بر رضایت زناشویی متاثر از انواع راهبردهایی است که زوجین جهت تنظیم شناختی هیجانات خود به کار می گیرند.