جای نام شناسی یکی از بیتهای هفت پیکر نظامی؛ شهربابک،آمل یا آمد

موضوع جایگاه زنان در جامعه، همواره به عنوان مساله‌ای مهم و اثرگذار در مطالعات تاریخی به شمار می‌آمده که در منابع و متون تاریخی ایران، اشاره چندانی به آن نشده است. ازین رو سفرنامه‌ها که حاوی مطالب مهمی در پیوند با جنبه‌های مختلف زندگی زنان ایرانی در دوره‌های گوناگون تاریخی هستند، اهمیت بسیاری پیدا می‌کنند. با مطالعه سفرنامه‌های عصر صفوی می‌توان به اطلاعات مهمی در ارتباط با ابعاد متعدد زندگی زنان در جامعه، از جمله: آزادی اجتماعی، نوع پوشش، سواد آموزی، تفریحات، ازدواج و طلاق و حقوق زنان دست یافت. در این نوشتار به دنبال پاسخ به این مساله هستیم که پیرو متون سفرنامه‌نویسی دوره صفوی، جایگاه و شخصیت زنان ایرانی به چه صورتی روایت شده است؟ بر پایه گزارش‌های سفرنامه‌نویسان خارجی میتوان گفت، زنان عصر صفوی از آزادی بسیار کمی برخوردار بودند و از این روی حضوری بسیار کمرنگ در جامعه ایران داشتند. در حقیقت، زندگی آنان بیشتر به خانه‌نشینی و سرگرمی با خرافات، تجملات و رقابت با زنان دیگر، خلاصه می‌شد. همچنین زنان این عصر در عرصه اشتغال و علم‌آموزی به ندرت به مدارج بالا دست پیدا می‌کردند.