اثر مقیاس بندی جغرافیایی زمین لرزه های منطقه ای بر تحلیل ساختمان های بتن آرمه با سیستم قاب خمشی

امروزه با توجه به افزایش تعداد زمین لرزه ها و همچنین رشد جمعیت و پیشرفت صنعت ساختمان سازی در مناطق شهری و روستایی، طراحی ساختمان ها در مقابل نیرو های وارده به ویژه نیروی زلزله مورد توجه مهندسین قرار گرفته است. بنابراین برای تامین ایمنی جانی و مالی باید ساختمان ها عملکرد مناسبی در برابر بار های وارده داشته باشند. در این پایان نامه، تاثیر مقیاس-بندی رکوردهای حوزه دور و نزدیک همزمان در چهار آیین نامه شامل ASCE07-10،IBC2006 ،UBC97 و استاندارد 2800 ایران ویرایش چهارم مورد بررسی قرار گرفته است. از سه ساختمان 4، 7 و10 طبقه برای تحلیل ساختمان ها به عنوان نماینده ساختمان های کوتاه- و میان مرتبه استفاده شده است. نتایج تحلیل نشان داد که در ساختمان های 4 و 7 طبقه استاندارد 2800 ایران ضوابط سختگیرانه تری نسبت به سایر آیین نامه ها دارد. اما با افزایش تعداد طبقات (سازه 10طبقه)، هر 4 آیین نامه یک نوع عملکرد را دارند و بسته به نوع و مشخصات زلزله (PGA و Mw) می توانند حداکثر شوند. در واقع می توان بیان کرد برای ساختمان های کوتاه مرتبه، استاندارد 2800 ایران نیازمند ضوابط مقیاس بندی جداگانه ای می باشد. مقدار گریز در آیین نامه07 ASCE مقدار 94% نسبت به استاندارد 2800 ایران کاهش داشته است. همچنین این نسبت برای آیین نامه IBC2006، مقدار 93% و برای آیین نامه97 UBC، 89% کاهش داشته است.