بررسی مصادیق فرهنگ ایرانی در شعر عربی

زبان‌های عربی و فارسی دو زبان اصلی فرهنگ و تمدن اسلامی به شمار می‌روند، و از چندین سده پیش از ظهور اسلام، داد و ستدهای فرهنگی بین این دو زبان برقرار بوده است. از ورود واژگان فارسی به عربی گرفته تا بازتاب آیین‌ها و سنت‌های ایرانی در شعر عربی دوره پیش از اسلام نمونه‌ای از تعامل زبان‌های عربی و فارسی است؛ اما اوج حضور فرهنگ و تمدن ایرانی در شعر عربی به دوره عباسی برمی‌گردد، به طوری که تعاملات ادبی، فرهنگی، و تمدنی ایران و جهان عرب بیش از پیش رونق گرفت و از امتزاج فرهنگ‌های ایرانی و عربی، فرهنگ و تمدن غنی اسلامی شکل گرفت. مقاله حاضر در صدد است ضمن بازخوانی روابط ادبی و زبانی اعراب و ایرانیان، مصادیق تاثیرگذاری فرهنگ و تمدن ایران در شاعران عرب را بررسی نماید؛ از سوی دیگر تلاش می‌کند تا به ریشه‌یابی علل ضعف در روابط ادبی این دو زبان در دوره کنونی بپردازد. از نتایج مهم نوشتار حاضر می‌توان به این نکته اشاره کرد که تمدن ایرانی به عنوان بخش مهمی از تاریخ و فرهنگ و تمدن اسلامی به شمار می‌رود، و دشمنان این دو فرهنگ و تمدن به بهانه‌های واهی دنبال تفرقه‌افکنی هستند، لذا می‌توان با استفاده از بستر ترجمه، برگزاری همایش‌های مشترک، اعزام متقابل دانشجو و استاد می‌توان برای معرفی فرهنگ ایران به جهان عرب بهره گرفت.