اثر پپتید زیست فعال مشتق از ماهی ساردین برلوله های اسپرم ساز متعاقب القاء تنش حرارتی در موش صحرایی نر بالغ

آسیب ناشی از تنش حرارتی در بیضه ها یکی از علل ناباروری در مردان و اغلب پستانداران محسوب میشود. پپتیدهای زیست فعال فعالیت ضد اکسایشی قوی در برابر رادیکالهای آزاد و گونه های اکسیژن فعال دارند. در این مطالعه، 42 سر موش صحرایی نر بالغ به صورت تصادفی به6 گروه 7تایی شامل: گروه اول: شاهد (دمای 22 درجه سانتیگراد)، گروه دوم: پپتید زیست فعال (10 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی، روزانه)، گروه سوم: تحت شوک حرارتی 43 درجه سانتیگراد، گروه های چهارم، پنجم و ششم تحت شوک حرارتی43 درجه سانتیگراد به همراه تیمار با پپتید زیست فعال با دوز 5 ،10 و 20 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی تقسیم شدند. بعد از اتمام دوره تیمار(45روز)، بافت بیضه بهمنظور بررسیهای بافت- شناسی و بیوشیمیایی جداسازی شد. آسیب شناسی بافتی، تخریب بافتی گسترده ای را به دنبال القاء تنش حرارتی در بافت بیضه نشان داد. تنش حرارتی سبب افزایش معنیدار نیتریک اکساید گردید (05/0<P). در موشهای تحت تنش حرارتی درمان شده با پپتید زیست فعال دوز 5 و 10 میلیگرم بر کیلوگرم بهبودی مشاهده نشد. تیمار حیوانات با دوز 20 میلیگرم بر کیلوگرم آثار مثبتی بر اسپرماتوژنز و ساختار لوله های اسپرمساز نشان داد. نتایج بررسی میزان نیتریک اکساید،کاهش این فاکتور بیوشیمی را به دنبال تیمار با پپتید با دوز 20 میلیگرم بر کیلوگرم نشان داد (05/0<P). نتایج حاصل از این مطالعه آثار آنتیاکسیدانتی پپتید زیست فعال مشتق از ماهی ساردین را در شاخصهای بافتی و بیوشیمی بافت بیضه نشان داد.