اثربخشی توان بخشی شناختی بر کفایت اجتماعی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان تیزهوش

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی توانبخشی شناختی بر کفایت اجتماعی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان تیزهوش انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی است و برای جمع آوری داده ها از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و یک گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر تیزهوش دوره اول متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل دادند که از بین آنها، 40 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 60 دقیقه تحت آموزش توانبخشی شناختی قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل کفایت اجتماعی (فنلر و همکاران، 1990) و اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، 2000) بودند که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم‌افزار spss-v23 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره) انجام گرفت.

یافته ها نشان داد که مداخله به کار رفته در این پژوهش می توانند به طور معناداری باعث افزایش کفایت اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش شد.

بنابراین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که برنامه توانبخشی شناختی می تواند به عنوان روشی مناسب در افزایش کفایت اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان تیزهوش به کار رود.