لجستیک دانش دیجیتال در دوران پساکرونا

در دوران انقلاب صنعتی چهارم، دانش در کنار داده ها، به عنوان سرمایه ای غیرملموس، جایگاه مهمی در سازمان های نوین پیدا کرده است. به کارگیری هرچه بهتر و موثرتر دانش سازمانی به صورت سازماندهی شده، مدیریت شده و تلفیق آن در فرهنگ سازمانی، پیشرفتی قابل توجه از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سازمان ایجاد می کند.جریان دانش قابل رویت نیست، اما اثربخشی در فرایند مدیریت دانش به شدت به جریان پیوسته آن بستگی دارد و این امر به عنوان یک فرایند انتقال دانش میان افراد یا به عنوان یک مکانیسم پردازش دانش تعریف شده است. عدم به کارگیری پلتفرم های جریان دانش موانعی را ایجاد می کند که باعث بروز محدودیت های موقتی، کمبود انگیزه و آگاهی در کارمندان و عدم هماهنگی کافی میان بخش ها شده و هزینه سنگینی را به سازمان تحمیل می کند. مدیریت جریان دانش، بیشتر به دنبال آن است تا میان افراد شاغل در یک سازمان ارتباط دانشی برقرار کند؛ روش های استفاده از دانش سازمانی را آموزش دهد؛ زمینه های تبدیل دانش شخصی به دانش جمعی و بالعکس را فراهم آورد و درنهایت نوآوری و خلاقیت را تقویت کند. در همین راستا، این مقاله با ارایه یک مدل مفهومی برای یک رویکرد نوین از مدیریت جریان دانش تحت عنوان لجستیک دانش به دنبال ترویج انتقال پیش دستانه دانش در سازمان های مدرن است.