مدیریت بحران شهری و تخلیه اضطراری جمعیت در مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان

هدف از انجام این مقاله، بررسی میزان تاب آوری (مقاومت و انعطاف پذیری) در بحران های احتمالی و هم چنین بهره مندی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان از شاخص های مدیریتی تاثیرگذار در برنامه ریزی و مدیریت بحران و عملیات تخلیه اضطراری جمعیت است.

روش تحقیق در پژوهش حاضر، کاربردی، پیمایشی- تحلیلی است. بعد از مطالعه کامل جامعه آماری و جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی در طی پنج ماه؛ طبقه بندی، محاسبه و ترسیم نمودار در نرم افزار SPSS و فرمول های ریاضی انجام گرفت و در نهایت تحلیل ها مکتوب شد. نقشه ها نیز با استفاده از GIS ترسیم شده اند.

مدارس مورد مطالعه در بخش شاخص های بنیادین دارای وضعیت مناسبی نیستند و آسیب پذیری آنها در سوانح و بحرانهای احتمالی بالاست. در میان ده شاخص های بنیادین، فقط وضعیت توزیع جمعیت و سیستم گرمایشی مناسب است و هشت شاخص دیگر نامناسب می باشد. از میان 142 مدرسه ناحیه دو، تنها 33 مدرسه دارای استاندارد مدیریتی بوده و 109 مدرسه هیچگونه استانداردی ندارند. وضعیت برخورداری همان 33 مدرسه نیز مناسب نیست و در ده شاخص مدیریتی، میزان بهره مندی در هفت شاخص متوسط به پایین، نامناسب و بسیار نامناسب است.  

نتایج تحقیق نشان می دهد که میزان تاب آوری مدارس ناحیه دو آموزشی اصفهان با توجه به شاخص های بنیادین پایین می باشد. از سوی دیگر، میزان بهره مندی مدارس از شاخص های مدیریتی نیز ضعیف بوده و این ضعف آنها را در بحرانهای احتمالی به شدت آسیب پذیر کرده است. وضعیت مدارس مورد مطالعه در حوادث احتمالی با در نظر گرفتن یکپارچه شاخص ها (مجموع شاخص های بنیادین و مدیریتی) نامناسب، آسیب پذیر و بحرانی است.