راهکارهای برنامه سازی تلویزیونی و توسعه کشاورزی بر مبنای نظریه نشر نوآوری

تدوین سیاست‌های آموزشی علمی و کاربردی کشاورزی و مبتنی بر شواهد میدانی و تجربی ، نقش مهمی درتوسعه کشاورزی دارد. کشاورزان معمولا دچار انزوای ارتباطاتی هستند و تشکل‌های منسجم و رسانه‌های فراگیر برای بیان نیازها، مشکلات و اولویت‌های خود در مجامع سیاست‌گذاری و رسانه‌ای ندارند. با توجه به نیاز نیروی انسانی مشغول در عرصه کشاورزی به توانمندسازی ، هدف از پژوهش حاضر،  ارایه راهکارهای برنامه‌سازی تلویزیونی در توسعه کشاورزی است که با روش مصاحبه عمیق به انجام رسیده و درمجموع با 18 نفر از متخصصان مختلف مصاحبه شده و با روش تحلیل مضمون و تشکیل شبکه مضامین  مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته است. این پژوهش منجر به  ارایه راهکارهای برنامه‌سازی برای آموزش کشاورزی در تلویزیون گردیده که دارای 2 بخش، شاخص‌های محتوایی و ساختاری است. راهکارهای محتوایی و ساختاری شامل آگاه‌سازی، مهارت افزایی، همگامی با زیست‌بوم، استفاده از تجربیات سایر کشورها، ارتباط با گروه‌ها و قالب‌های متنوع برنامه‌سازی است که ویژگی‌های محتوایی و ساختاری را برای برنامه‌سازی آموزشی از تولید تا ارسال بیان می‌کند. درنهایت راهبردهای برنامه‌ریزی ارتباطی شامل تشکیل گروه‌های تخصصی، تدوین استاندارد محتوایی، توجه به علاقه‌مندی ارتباط گران ، کیفیت گرایی در مقابل کمیت گرایی پیشنهاد می شود