مطالعه مداخله ای مبتنی بر روان درمانگری شناختی- تحلیلی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و ارزیابی تغییرات در نشانگان، بعد از ارائه درمان: پژوهش مورد منفرد

پیام:
نوع مقاله:
مطالعه موردی (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
پیش زمینه و هدف

درمان شناختی-تحلیلی اختلال شخصیت مرزی بر فرآیند فرمول بندی مجدد پیرامون مسئله مورد هدف و ارتباط آن ها در مشکلات فعلی بیمار تمرکز دارد. این درمان، با تاثیر در کاهش سردرگمی و اشتغالات ذهنی بیماران، سبب بهبود شده و بیمار را در خصوص آشکار ساختن منشا و نحوه مقابله با فرآیندهای آسیب زا توانمند می سازد. پژوهش حاضر اثربخشی این درمان را بر بهبود و کاهش نشانگان اختلال شخصیت مرزی در بیماران مبتلا موردبررسی قرار داده است.

مواد و روش

این پژوهش در چهارچوب طرح تجربی از نوع خطوط پایه چندگانه پلکانی، با فرآیند درمان، طی 16 جلسه و دوره پیگیری یک و سه ماهه بر روی سه بیمار منتخب، از میان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بستری شده در بخش مسمومیت بیمارستان طالقانی شهر ارومیه در سال 99، بر اساس ارجاع متخصص اعصاب و روان و انجام مصاحبه بالینی و نتایج آزمون چند محوری بالینی میلون سه (MCMI-III) Millon Clinical Multiaxial Inventory-II، (افراد با نمره 84<BR) انجام شد. مقیاس شخصیت مرزی (STB،2001) پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گراتز و رویم (2004)Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS) و نیز مقیاس تکانشوری بارات (BIS) Barat Impulsivity Questionnaires به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت.

یافته ها

نتایج نشان دادند بهبودی در خرده مقیاس های اختلال شخصیت مرزی مشهود بوده و میزان بهبودی کلی در بین سه بیمار (به طور تقریب 80درصد) به دست آمده است که نشانگر اثربخشی درمان شناختی -تحلیلی در کاهش علایم بیماران مبتلا به اختلال مذکور بود.

بحث و نتیجه گیری

نتایج این پژوهش نشان داد که روان درمانگری شناختی-تحلیلی در کاهش علایم موثر بوده است، به طوری که درمان موجب تغییرات معنادار در علایم هر سه بیمار مبتلا شد و اثرات درمان تا دوره پیگیری ادامه یافت.

زبان:
فارسی
صفحات:
500 تا 515
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p2358394 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)