اثر برازینواستروئید بر صفات مرفولوژیک و فیزیولوژیک آویشن باغی (Thymus vulgaris) تحت تنش شوری

پژوهش حاضر با هدف کاهش اثرات تنش شوری بر جوانه زنی و مراحل اولیه رشد گیاه دارویی آویشن باغی با استفاده از کاربرد برازینواسترویید در شرایط کشت درون شیشه ای انجام شد. بذرهای آویشن باغی در معرض تیمار شوری (صفر، 50، 100 و 200 میلی مولار) و برازینواسترویید (5/0، 1 و 3 میکرومولار)  قرار گرفتند، و سپس شاخص های گوناگون جوانه زنی و رشد و نیز برخی ویژگی های فیتوشیمیایی در گیاهچه ها اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که در شرایط شوری، بیش ترین میزان درصد جوانه زنی (95 درصد) در پایین ترین غلظت نمک (50 میلی مولار) و بالاترین غلظت برازینواسترویید (3 میکرومولار) مشاهده شد. کاربرد غلظت های مختلف برازینواسترویید باعث بهبود ارتفاع ریشه و ساقه و نیز افزایش میزان وزن خشک و تر گیاهچه های آویشن باغی شد، به طوری که در شوری 200 میلی مولار، میزان طول ریشه و ساقه در نمونه های تیمارشده با 3 میکرومولار برازینواسترویید نسبت به نمونه های تیمارشده با 5/0 میکرومولار برازینواسترویید به ترتیب حدود 5/30 و 9/42 درصد افزایش یافتند. میزان پرولین و آنزیم های آنتی اکسیدانت پراکسیداز (POD) و سوپراکسیددیسموتاز (SOD) در گیاهچه های تیمارشده با غلظت بالاتر برازینواسترویید نسبت به غلظت های پایین تر به طور معنی داری افزایش یافتند و این گیاهچه ها نفوذپذیری غشای (پراکسیده شدن لیپید) کم تری داشتند. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که بین نفوذپذیری غشای یاخته (پراکسیده شدن لیپید) و همه صفات بیوشیمیایی و مرفولوژیک اندازه گیری شده مربوط به رشد گیاهچه همبستگی منفی وجود دارد. بر اساس نتایج این پژوهش، کاربرد برازینواسترویید با غلظت 3 میکرومولار در مرحله حساس جوانه زنی بذر و رشد اولیه گیاهچه های آویشن باغی تحت تنش شوری پیشنهاد می شود.