تاثیر زوج درمانی شناختی- رفتاری بر طرحواره های عشق زنان متاهل
هدف این پژوهش، تعیین تاثیر زوج درمانی شناختی- رفتاری بر طرحواره های عشق زنان متاهل بود. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش زنان متاهل 40-25 سال مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1397 بود که 40 زن متاهل به شیوه در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه طرحواره عشق سینگلیز و همکاران (1995) بود. گروه آزمایش زوج درمانی شناختی-رفتاری شادیش و بالدوین (2005) 10 جلسه به مدت 90 دقیقه دریافت کردند. داده های جمع آوری شده با استفاده از واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. مداخله زوج درمانی شناختی-رفتاری بر طرحواره عشق ایمن (98/5=F، 019/0 =P)، طرحواره عشق چسبیده (20/9=F، 004/0 =P)، طرحواره عشق کناره گیر (55/8=F، 006/0 =P)، طرحواره عشق بی ثبات (15/8=F، 007/0 =P)، طرحواره عشق غیرجدی (71/5=F، 022/0 =P) و طرحواره عشق بی علاقه (99/9=F، 003/0 =P) موثر بوده است و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار بود. زوج درمانی شناختی-رفتاری از مداخلات موثر بر طرحواره های عشق زنان است؛ لذا این یافته ها تلویحات مهمی در زمینه آموزش و ارتقای بهداشت روانی زنان متاهل ارایه می کنند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.