بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مذهب محور بر تبعیت از درمان، امید به زندگی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

دیابت یکی از بیماری‌های مزمن شایع است که عدم توجه به آن می‌تواند عوارض زیادی به دنبال داشته باشد. از این ‌رو، داشتن امید، تبعیت از درمان و کنترل قندخون امری حیاتی می‌باشد. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مذهب‌محور بر تبعیت از درمان، امید به زندگی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1C) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

این مطالعه از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه بیماران دیابتی مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر قایم‌شهر در سال 1399 را شامل می شد. تعداد 30 نفر از بیماران با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی ساده (قرعه کشی) به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 60 دقیقه‌ای درمان شناختی رفتاری مذهب‌محور دریافت نمود، اما گروه کنترل مداخله دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.

بین دو گروه آزمایش و کنترل، با کنترل پیش‌آزمون از لحاظ متغیرهای تبعیت از درمان (001/0p<، 42/39=F) و امید ‌به ‌زندگی (001/0p<، 73/37=F) تفاوت معنی‌دار وجود داشت بدین‌صورت که در گروه آزمایش افزایش داشته ولی میزان HbA1C بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار نشان نداد (065/0p=، 68/3=F).

به دلیل اثربخشی درمان شناختی رفتاری مذهب‌محور در افزایش تبعیت از درمان، امید به زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، می‌توان از این روش به عنوان درمان تکمیلی در کنار درمان‌های پزشکی، در راستای ارتقای سلامت جسمانی و روانی بیماران استفاده کرد.