استراتژی بازدارندگی از منظر فقه سیاسی

استراتژی بازدارندگی به عنوان یکی از راهبردهای مهم تامین امنیت مورد توجه پژوهشگران روابط بین الملل و محققان مطالعات امنیت و سیاست مداران است.
با توجه به پدیدار شدن ناکار آمدی بازدارندگی سخت، به دلیل انتقادات و تردیدهای جدی به بازدارنده بودن،  ضرورت طرح و تبیین یک استراتژی بازدارنده با ابزارها و روش های نرم را آشکار می سازد.این مقاله با هدف پرکردن این ضعف در پاسخ به این پرسش که اگر جامعه اسلامی مورد تهدید امنیتی قرار گرفت، اسلام برای بازدارندگی و دفع تهدید، چه راهبردهای را از منظر فقه سیاسی در نظر گرفته است؟ پاسخ این است که برای دفاع و دفع تهدید، راهبردهای نرم را پیش نموده است، و اما اگر با شیوه های نرم و مسالمت آمیز قابل حل نبود، آنگاه جنگ و جهاد را به عنوان امر ثانوی برای دفاع و فرونشاندن فتنه تجویز و به افزایش توانایی و تقویت امکانات دفاعی دستور می دهد.