وضعیت سلامت عمومی و سلامت روان پرستاران بیمارستان‫های شهرستان لارستان در سال 1399

سلامت روان از مهم ترین مباحث حوزه بهداشت و سلامت است که در پرستاران به دلیل ماهیت شغلی آنها در حفظ سلامت بیماران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعیین وضعیت سلامت عمومی و سلامت روان پرستاران بیمارستان‫های شهرستان لارستان بود.

این مطالعه مقطعی به صورت توصیفی- تحلیلی و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای روی 150 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‫های شهرستان لارستان در سال 1399 انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه خود ساخته اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی (GHQ28) و همچنین پرسشنامه استاندارد سلامت روان (SCL90-R) بود. به منظور تحلیل داده ها از شاخص‫های مرکزی و پراکندگی و آزمون‫های آماری تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار آماری SPSS-22 استفاده شد.

میانگین سنی پرستاران مورد مطالعه برابر با 7/9±32/7 سال بود. یافته های مطالعه، میانگین نمرات سلامت عمومی و سلامت روان پرستاران مورد بررسی را به ترتیب برابر با 13/2±60/96 و 49/5±180/2 نشان داد. پرستاران بخش‫های مراقبت ویژه و داخلی دارای بدترین وضعیت سلامت عمومی و سلامت روان بودند. بدترین نمره مولفه سلامت روان پرستاران مربوط به حیطه های شکایات جسمانی و وسواس رفتاری بود. در بررسی شیوع علایم اختلال در سلامت روان پرستاران، مولفه های شکایت جسمانی (74/7%)، رفتار پارانوییدی (61/3%)، اضطراب (59/3%) و افسردگی (55/3%) از بیشترین امتیاز برخوردار بودند.

نتایج نشان داد که سلامت عمومی و سلامت روان پرستاران در وضعیت نامطلوبی قرار دارد. لذا به منظور ارتقا سطح سلامت شغلی پرستاران و ارایه خدمات بهداشتی- درمانی مطلوب در بیمارستان ها، نیاز به توجه مضاعف به سلامت عمومی و سلامت روان پرستاران می باشد.