رابطه «الگوهای ارتباطی» و «جو عاطفی» خانواده مبداء با نگرش نسبت به ازدواج: نقش واسطه ای تمایز یافتگی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه "الگوهای ارتباطی" و "جو عاطفی" خانواده مبدا با نگرش به ازدواج با توجه به نقش میانجی گر تمایزیافتگی بود. این مطالعه با روش کمی همبستگی از نوع تحلیل مسیر انجام شد. جامعه آماری دانشجویان مجرد شهر تهران و نمونه شامل 325 دانشجو (230 دختر و 90 پسر) بود. ابزارهای مورد استفاده، مقیاس های نگرش به ازدواج (MAS)، الگوی ارتباطی خانواده (RFCP)، جوعاطفی (Hill-Bern)، تمایزیافتگی (DSI-SF) بود. داده ها با استفاده از تحلیل مسیر و با کمک نرم افزا SPSS-24وAMOS مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که از بین الگوهای ارتباطی خانواده مبداء، الگوی "گفت و شنود" و الگوی "همنوایی" ارتباط معناداری با تمایزیافتگی دارند. همچنین، بین "جو عاطفی خانواده مبداء" با تمایزیافتگی و بین تمایزیافتگی و نگرش خوشبینانه، واقع گرایانه و ایده آل نسبت به ازدواج رابطه معناداری وجود داشت. به علاوه، نتایج نشان داد که تمایز یافتگی در ارتباط بین الگوی "گفت و شنود" و "جوعاطفی" خانواده مبدا با نگرش خوشبینانه به ازدواج، نقش میانجی دارد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که با بهبود الگوهای ارتباطی و جو عاطفی خانواده مبداء و در نتیجه با افزایش تمایزیافتگی افراد میتوان به کسب نگرش خوشبینانه، واقع گرایانه و ایده ال گرایانه نسبت به ازدواج کمک کرد.