تبدیل ارزش به آرا در عصر پساسیاست؛ چند فرهنگ گرایی به مثابه سرمایه انتخاباتی احزاب راست رادیکال

چندفرهنگ گرایی به مثابه یک اندیشه سیاسی مدرن است که ملهم از سیاست زیستی درصدد تغییر افکار عمومی است. این گفتمان به عنوان بدیل شهروندی وستفالیایی، بر بال فراملی گرا و آزادی خواهانه دموکراسی تکیه می زند. حال آن که احزاب راست رادیکال با خوانش رواقی از سیاست و نشستن بر بال امنیتی و ملی گرای دموکراسی، گفتمان چندفرهنگ گرایی را دشمن جامعه باز می دانند. ضدیت این احزاب با چنین گفتمانی تا حدی پیش رفت که با استقراض معرفتی از آموزه های احزاب اصلی، در تلاش برای تعریض پایگاه رای خودشان هستند. بر این اساس، پرسش اصلی پژوهش جاری این است که چگونه احزاب راست رادیکال به بسیج آراء انتخاباتی دست می زنند و با توجه به چرخش سیاست در زیست دموکراتیک، شانسی برای بقای گفتمان چندفرهنگ ‎گرایی به جا می ماند؟ ایده اصلی نگاشته حاضر این است که رشد مهاجرت، ناامنی اقتصادی و سیاست اعتراضی در کنار سیستم چندحزبی و نظام انتخاباتی نمایندگی تناسبی باعث افزایش آراء احزاب راست رادیکال می شود. لیکن با وجود چرخش سیاست به راست، نهادینگی گفتمان چندفرهنگ گرایی باعث درآمدن از حصر سیاست و تضمین بقایش می شود. پژوهش جاری با الهام از نظریه تهدید گروهی و روش شناسی تحلیلی- تبیینی، دست به فرضیه آزمایی در سطوح جامعه شناختی، حزبی و سیستمی می زند.