بررسی ابعاد مقیاس بی نزاکتی درک شده در تعاملات فراگیر- فراده

هدف این مطالعه، استخراج ابعاد مقیاس بی نزاکتی درک شده از سوی فراگیر و فراده در فرایند آموزش پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان می باشد.

این پژوهش یک مطالعه مقطعی ابزارسازی بود. نمونه ها 200 نفر از دانشجویان پرستاری بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزاری که توسط Clark و همکاران طراحی شده بود، به کار گرفته شد و متخصصان روان سنجی در رشته آموزش پزشکی و زبان انگلیسی در این زمینه همکاری داشتند. جهت بررسی پایایی از روش های باز آزمایی و محاسبه آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی ساختاری ابزار نیز از روش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد.

تحلیل عاملی اکتشافی بخش اول مقیاس مذکور وجود چهار عامل را احراز کرد که در مجموع 72/60 % درصد واریانس کل مقیاس را تبیین می کنند. این مولفه ها با عناوین بی نزاکتی دانشجو در کلاس درس، عدم انگیزه دانشجو، عدم برنامه ریزی و آمادگی دانشجو، بی تفاوتی دانشجو نسبت به نظرات دیگران، نام گذاری شدند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی بخش دوم مقیاس نیز وجود سه عامل را احراز کرد که در مجموع 69/64 % درصد واریانس کل مقیاس را تبیین می کنند. این مولفه ها نیز با عناوین بی نزاکتی استاد در کلاس درس، عدم تدریس اثر بخش و نداشتن مهارت های ارتباط بین فردی موثر، نامگذاری شدند. آلفای کرونباخ کل قسمت اول مقیاس 933/0 و آلفای کرونباخ کل قسمت دوم مقیاس 95/0 بدست آمد.

 ابزار برای بررسی بی نزاکتی درک شده در فرآیند آموزش پرستاری قابل قبول بوده و می توان با آن میزان بی نزاکتی را در بین دانشجویان پرستاری بررسی نموده و راهکارهایی برای پیشگیری از آن اندیشید.