مروری بر مکانیسم و عملکرد جاذب های امواج الکترومغناطیس ساخته شده از نانوکامپوزیت های پلیمری

رشد گسترده سیستم های الکترونیکی و دستگاه های ارتباطی و استفاده گسترده از تجهیزاتی از قبیل رادارها، سیستم های ارتباطی تلفن همراه، GPS و وسایل خانگی در سال های اخیر، موجب افزایش تداخل امواج الکترومغناطیس شده است که در نتیجه آلودگی مغناطیسی را افزایش داده است. جذب و سپرسازی در برابر این امواج برای کاهش آلودگی امواج الکترومغناطیس در کاربردهای مختلف احساس می شود. این آلودگی باعث عملکرد نادرست دستگاه های الکترونیکی و مخابراتی می شود و همچنین موجب آسیب به ساختارهای بیولوژیکی و گونه های زنده ی موجود در محیط زیست می شود. از کاربردهای گسترده جاذب امواج الکترومغناطیس در صنایع نظامی می توان به فناوری اختفا اشاره کرد که باعث استتار و اختفای هدف مورد نظر با حذف سیگنال بازتابی از هدف به رادار می شود. در نتیجه هدف از تهیه جاذب امواج الکترومغناطیس تولید کامپوزیت و یا پوششی می باشد که توانایی جذب امواج برای رادارگریزی در صنایع نظامی و محافظت بافت های زنده در برابر امواج الکترومغناطیس و همچنین محافظت از دستگاه های الکترونیکی و مخابراتی در برابر امواج مزاحم را داشته باشد. نانوکامپوزیت های شامل پلیمرهای رسانا ساختارهای مناسبی برای کارکرد در این حوزه دارند. در مقاله حاضر مکانیسم و عملکرد جاذب های امواج الکترو مغناطیس با محوریت پوشش های نانوکامپوزیتی پلیمری مورد بررسی قرار می گیرد.