بهینه سازی شرایط رشد هیبریدهای مولد آنتی بادی مونوکلنال علیه آنتی ژن لیشمانیا اینفنتوم

 لیشمانیا اینفانتوم، عامل اتیولوژیک لیشمانیوز احشایی در ایران است. واکسن های موثر و روش های تشخیصی برای کنترل لیشمانیوز لازم است. آنتی بادی های مونوکلونال ابزاری باارزش برای تشخیص، درمان و تعیین ویژگی آنتی ژنی انگل ها مورد استفاده قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، بهینه سازی شرایط رشد هیبریدهای مولد آنتی بادی مونوکلنال علیه آنتی ژن پروماستیگوت لیشمانیا اینفنتوم است.

موش ها توسط آنتی ژن لیشمانیا اینفنتوم واکسینه شدند و تیتر آنتی بادی های آنان توسط روش الایزا تعیین شدند. سلول های طحال موش هایی که به خوبی توسط آنتی ژن لیشمانیا اینفنتوم ایمن شده بودند با سلول های SP2/0 در حضور پلی اتیلن گلیکول ادغام شدند. تاثیر سوپرناتانت سلول های SP2/0 و سلول های ماکروفاژ صفاقی موش ها بر تکثیر سلول های هیبریدوما بررسی شدند.

در میان 12 فیوژن درمجموع 26 مونوکلون مثبت بودند که 12 مونوکلون جذب نوری (OD) قابل قبولی داشتند. 4 کلون به عنوان D2 FVI6 8، 8D2 FVI3 ، 6G2 FV4 و 6G2 FV3 تعیین شدند. از این هیبریدها، مونوکلونال آنتی بادی ها علیه لیشمانیا اینفانتوم به دست آمد. همچنین این مطالعه نشان داد که مایع رویی (سلول هایSP2/0 و سلول های ماکروفاژ صفاقی) نقش کلیدی در تکثیر هیبریدوما و تولید آنتی بادی های مونوکلونال دارد که سرشار از فاکتورهای رشد است.

به نظر می رسد در آینده نزدیک مایع رویی مذکور می تواند به عنوان یک فاکتور رشد برای سلول های سرطانی و غیرسرطانی در مراکز تحقیقاتی در سطح وسیع تری مورد استفاده قرار گیرد.