کاربرد روش واکنش دهی بر مبنای معانی نهفته در رفتارهای آشکار و تاثیر آن بر انطباق پذیری زناشویی

مبانی اصیل علم روان شناسی در جستجوی کشف و سازمان دهی عوامل درون روانی موثر بر تعامل انسان ها، به منظور تنظیم سازگاری و تامین بهزیستی آنهاست. در پیوند با مبانی فوق پژوهش حاضر، کاربرد روش مبتنی بر واکنش دهی بر مبنای معانی نهفته در رفتارهای آشکار، و تاثیر آن بر انطباق پذیری زناشویی را مورد مطالعه قرار داده است.

مشارکت کنندگان در تحقیق، 60 نفر از مراجعه کنندگان به مراکز خدمات روان شناسی و مشاوره شهرستان کرج با مشکلات سازگاری زناشویی بودند، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 زوجی آزمون و کنترل جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهشی، از پرسشنامه سازگاری دو نفری اسپانیر (DAS) استفاده شد. در این مطالعه، زوج های گروه آزمون، برای اصلاح کنش های ارتباطی خود، به مدت ده جلسه، درمان تلفیقی خود نظارتی و خود تنظیمی را دریافت کردند.

نتایج بدست آمده از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون t مستقل، معناداری تفاوت در میانگین گروه آزمون در مقایسه با گروه گواه را در ارزیابی های پس از درمان و پیگیری دو ماهه نشان داد.

مطابق با یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که روش واکنش دهی بر مبنای معانی نهفته در رفتارهای آشکار، با استفاده از الگوی خود نظارتی و خود تنظیمی، اثر بخشی سودمندی بر انطباق پذیری زناشویی دارد.