بررسی تغییرات بهزیستی در خلال مداخله شناختی مبتنی بر حضور ذهن(MBCT) در یک نمونه غیر بالینی: یک مطالعه فرایندی

مطالعه حاضر با هدف تعیین بررسی تغییرات بهزیستی فضیلت گرا در خلال مداخله شناختی مبتنی بر حضور ذهن (MBCT) در یک نمونه غیر بالینی و بررسی فرایند تغییر متغیرهای تمرکززدایی و درک لذت، طراحی شد.

در این مطالعه، چهل دانشجوی دختر ساکن خوابگاه دانشگاه شاهد تهران در سال تحصیلی 98-1397 با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و تصادفی در چهار گروه مداخله شناختی مبتنی بر حضور ذهن قرار گرفتند. پروتکل مداخله ای هشت جلسه نود دقیقه ای بود. هر چهار گروه، پیش از مداخله و گروه اول بعد از دو هفته مداخله، گروه دوم بعد از چهار هفته، گروه سوم شش هفته بعد و گروه چهارم هشت هفته بعد از مداخله، پرسشنامه های بهزیستی ریف، تجربه ها (EQ)، و باورهای درک لذت را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 18 ، و آمار توصیفی و تحلیلی انجام شد.

ضریب بتای نمره ها پیش از مداخله و هفته های دوم، چهارم، ششم و هشتم نشان دهنده ی فرایند افزایشی بهزیستی در طی جلسات بود و در جلسه هشتم معنادار شد (01/0 =P). زیرمقیاسهای پذیرش خود و تمرکززدایی از جلسه چهارم روندی افزایشی داشت (به ترتیب 000/0 =P، 001/0 =P). خودمختاری و رشد فردی در جلسه ششم (به ترتیب01/0 =P ، 03/0 =P)، زندگی هدفمند در جلسه هشتم (03/0 =P) و متغیر درک لذت از جلسه هشتم (01/0 =P) معنیدار شدند.

نتایج مطالعه از اثربخشی مداخله شناختی مبتنی بر حضورذهن برای افزایش بهزیستی حمایت نموده است.