اثربخشی آموزش تاب آوری بر مدیریت استرس، عواطف و رفتار کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر مدیریت استرس، عواطف و رفتار کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری بود. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و همراه با پیگیری بود. جامعه آماری 380 دانش آموز دچار انواع اختلال یادگیری پایه سوم تا پنجم ابتدایی ارجاع داده شده به مرکز اختلال یادگیری آموزش و پرورش بوشهر در سال تحصیلی 1399-1398 بود. نمونه شامل 40 دانش آموز که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه (آزمایش 20 نفر) و (کنترل 20 نفر) به صورت تصادفی شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه عواطف واتسون، کلارک و تلجین، پرسشنامه کمک طلبی ریان و پنتریچ و پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس اندلر و پارکر استفاده شد. گروه آزمایش تحت 9 جلسه آموزش تاب آوری قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. داده های حاصل از اجرای پرسشنامه ها در مورد دو گروه در سه مرحله اندازه گیری، با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل یافته ها نشان داد آموزش تاب آوری بر مدیریت استرس، عواطف و رفتار کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان با اختلال یادگیری تاثیر داشته و این تاثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار ماند. از آنجا که آموزش تاب آوری سبب ارتقاء تعامل فرد با همسال ها، افزایش آگاهی، پذیرش و ابراز هیجان های او می شود، می توان از آن به عنوان روش مداخله ای موثری برای بهبود مدیریت استرس، عواطف و رفتار کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری استفاده کرد.