بررسی رابطه بحران مالی، چرخه عمر و استراتژی های تجدید ساختار دارایی و مالی شرکت های دارای بحران مالی

تجدید ساختار به مفهوم تغییرات عمیق و استراتژیک است که به طور گسترده ای بر فعالیت های آینده شرکت تاثیر می گذارد. در این راستا ضرورت بررسی تاثیر اجرای این استراتژی ها برجسته میگردد.هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اجرای استراتژی های تجدید ساختار دارایی و مالی در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت های بحران زده می باشد. برای این منظور جهت انتخاب شرکت های بحران زده از Z-score Tofflerاستفاده شد. 406 سال- شرکت در بازه زمانی 94-1384 بعنوان نمونه انتخاب شدند. برای تعیین مراحل چرخه عمر شرکت از مدل جریانات نقدی دیکینسون(2007) استفاده شد. برای آزمون فرضیات از مدل رگرسیون لاجیت استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از این است که متغیر Q توبین فقط با استراتژی تجدید ساختار دارایی رابطه معنی دار و منفی دارد، متغیر دارایی کل با استراتژ های تجدید ساختار مدیریتی رابطه مثبت و با استراتژی تجدید ساختار دارایی رابطه منفی دارد، بین متغیر های اهرم مالی، جریانات نقدی سهامداران نهادی، بازده دارایی شرکت و هر دو استراتژی تجدید ساختار رابطه ای پیدا نشد. همچنین یافته ها نشان داد که شرکت های مرحله رشد نسبت به شرکت های مراحل تولد، بلوغ، احیا و افول کمتر از برنامه تجدید ساختار دارایی استفاده میکنند.شرکت هایمرحله تولد نسبت به شرکت های مراحل رشد، بلوغ،احیا وافول کمتر از تجدید ساختار مالی استفاده می کنند. طبقه بندی GEL: .G320 , G30,G3