تحلیلی زبان شناختی تاریخی از معنای «تحریف» در قرآن و روند تحول معنایی آن پس از قرآن

در قرآن چهار آیه هست که معمولا بیش از دیگر آیات برای اثبات وقوع تحریف لفظی (دست برد) در تورات مورد استناد قرار می گیرند؛ به این دلیل که در آنها فعل «یحرفون» صراحتا در ارتباط با یهودیان به کار رفته است. در سال های اخیر برخی محققان کوشیده اند با مداقه در این آیات نشان دهند که استنباط چنین انگاره ای از این آیات ممکن نیست؛ بااین حال، هنوز پژوهش روشمند و منسجمی بر اساس اصول زبان شناسی تاریخی صورت نگرفته است تا نشان دهد که معنا و مدلول این آیات دقیقا چیست و چقدر می توان آنها را دال بر وقوع تحریف لفظی در تورات دانست. این پژوهش با تمرکز بر این آیات، ابتدا به پژوهش ریشه شناختی کلمه «تحریف» در زبان عربی و سایر زبان های سامی می پردازد و سپس با بررسی معناشناختی آیات تحریف به این نتیجه می رسد که اساسا نه در لغت و نه در شبکه معنایی قرآن این واژه به معنای «دست برد در متن» نیست؛ بلکه تنها به معنای «تحریف معنوی» یا اصطلاحا «معناگردانی» است. در ادامه، با کاوش در کهن ترین متون جدلی مسیحی اسلامی تلاش می شود راهی به فهم چگونگی تحول معنایی اصطلاح تحریف از «معناگردانی» به «دست برد» یافت شود.