تبیین «نفوذ اجتماعی» در طرح کلی انبیا و مقایسه آن با عصر ظهور

در طرح تبلیغی موفق، «گیرایی سخن و اثرگذاری روانی با هدف تغییر رفتار مخاطبان» که در علم روان شناسی اجتماعی از آن به «نفوذ اجتماعی» تعبیر می شود؛ از اهمیت زیادی برخوردار است. از روش های نفوذ اجتماعی انبیا می توان به کاربست توامان نصیحت و قدرت، اقناع مخاطب، تفاهم فرهنگی، اعتمادسازی (از طریق ارایه علم راستین، خیرخواهی و استفاده از نیروهای فراطبیعی)، مهندسی ذهن تجربی مخاطب (از طریق جدل، تادیب غیرمستقیم، صحنه سازی و همراهی ارشادی با مردم)، ارتباط مستمر اشاره کرد. نوشتار پیش رو بر آن است با روش توصیفی تحلیلی، با نگاه مقایسه ای موارد مذکور در عصر ظهور را بررسی کند. بر این اساس استفاده همزمان از روشنگری علمی و قیام به سیف، ارایه تمام معجزات انبیا، مهندسی ذهن تجربی مردم با نشان دادن الگوی اکمل از اسلام در وجود مبارک امام زمان(عج)، باورپذیر کردن کارآمدی بانوان شایسته در تحقق تمدن جدید اسلامی و دولت کریمه حضرت حجت (عج) و... از روش های نفوذ اجتماعی در عصر ظهور به شمار می آیند.