بهبود خصوصیات فیزیولوژیک و جذب عناصر غذایی در کتان روغنی (Linum usitatissimum L) با کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی بر خصوصیات فیزیولوژیک و غلظت عناصر در کتان تحت شرایط قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه یاسوج در سال 1396 انجام شد. رژیم آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل، قطع آبیاری در شروع گلدهی تا شروع کپسول دهی و قطع آبیاری در شروع کپسول دهی تا پایان رسیدگی) و کاربرد کود زیستی در چهار سطح (قارچ مایکوریزا، فسفات بارور 2، قارچ مایکوریزا + فسفات بارور 2 و عدم کاربرد کود زیستی) به ترتیب به عنوان عامل اصلی و فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بیشترین غلظت فسفر (27/8 گرم بر کیلوگرم) و پتاسیم (20/4 گرم بر کیلوگرم) برگ در تیمار کود زیستی مایکوریزا مشاهده شد. در هر دو مرحله نمونه گیری، قطع آبیاری نسبت به آبیاری کامل باعث افزایش قندهای محلول، مالون دی آلدهید و کاهش محتوای آب نسبی برگ و پروتئین محلول برگ گردید. بیشترین پرولین برگ (63/11 میکرومول بر گرم) در تیمار ترکیب هر دو نوع کود زیستی در شرایط قطع آبیاری در شروع کپسول دهی تا پایان رسیدگی دیده شد. هر دو گونه کود زیستی باعث افزایش غلظت قندهای محلول و پروتئین محلول برگ و کاهش میزان مالون دی آلدهید شد. بیشترین عملکرد دانه از کاربرد توام دو نوع کودزیستی (186 گرم در مترمربع) دیده شد. نتایج حاکی از حساسیت زیاد کتان روغنی به تنش خشکی در مرحله کپسول دهی تا رسیدگی می باشد که کاربرد کود زیستی از طریق  بهبود جذب عناصر  غذایی، رطوبت و تغییر در غلظت اسمولیت ها این خسارت تعدیل می گردد.