بررسی کارآیی فنی صنعت پرورش مرغ گوشتی استان گلستان با استفاده از روش های پارامتریک و غیر پارامتریک

پژوهش حاضر با هدف محاسبه کارایی صنعت پرورش مرغ گوشتی استان گلستان با استفاده از روش های پارامتریک و غیراپارامتریک انجام شد. در سال تولیدی 95-96 از طریق مصاحبه حضوری با 90 مرغدار در استان گلستان پرسشنامه های تحقیق تکمیل شدند. روایی پرسشنامه با مشورت با خبره گان و اساتید و پایایی آن با استفاده از نرم افزار spss و محاسبه آلفای کرونباخ بالای 6/0تایید گردید. واحدهای فعال بر اساس ظرفیتشان به سه طبقه تقسیم شدند و حجم نمونه در هر طبقه با فرمول کوکران محاسبه شد. در روش پارامتریک از تابع تولید مرزی تصادفی کاب- داگلاس و نرم افزار stata استفاده شد. روش غیرپارامتریک تحلیل پوششی داده ها برای تعیین کارا بودن یا نبودن واحدها با نرم افزار اکسل انجام شد. نتایج روش پارامتریک نشان داد که افزایش نهاده های مساحت سالن های پرورش، هزینه درمان، تعداد نیروی کار و هزینه انرژی کارایی فنی را افزایش داد (01/0>P)، اما متغیرهای تعداد جوجه یک روزه و مقدار دان مصرفی اثر معنی داری بر کارایی نداشتند. در روش غیر پارامتریک، در برآورد کارایی کلی در مجموع 90 واحد تنها 14 واحد تولیدی کارا شناخته شدند اما هنگام برآورد کارایی در طبقات همگن از لحاظ میزان تولید، برخی دیگر از واحدها نیز کارا شناخته شده و تعداد آنها به 26 عدد افزایش یافت. پیشنهاد می شود مزارع ناکارا از نحوه تخصیص نهاده های نیروی کار، هزینه های درمان و انرژی در مزاع کارا اگو برداری نموده و تلاش کنند تا به نحو بهینه از نهاده های جوجه یک روزه و مقدار دان مصرفی بهره ببرند تا به مرز کارایی نزدیک شوند.