پاسخ پروتئین های mTOR، AKT و ژن مرتبط با اتوفاژی-1 به تمرینات مقاومتی اکسنتریک و کانسنتریک مجزا در افراد سالم

تغییر ساختار عضله اسکلتی به عنوان یکی از تغییرات اصلی عضله درنتیجه تمرینات ورزشی شناخته شده است؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی پاسخ پروتئین های mTOR،AKT و ژن مرتبط با اتوفاژی-1 به تمرینات مقاومتی اکسنتریک و کانسنتریک مجزا در افراد سالم بود. 10 مرد سالم به صورت تصادفی در دو گروه (5 نفر در گروه کانسنتریک و 5 نفر در گروه اکسنتریک) تقسیم شدند. انقباض آیزوکینتیک شامل اکسنتریک و کانسنتریک اکستنشن زانو با حداکثر قدرت و سرعت بود. به منظور همسان سازی بارکاری در هر دو پروتکل یکسان در نظر گرفته شد و سرعت رفت وبرگشت 60 درجه بر ثانیه بود. انقباض ها شامل 12 ست 10 تکراری برای پای راست، زمان استراحت بین هر ست 30 ثانیه در نظر گرفته شد. در ابتدا و انتهای مطالعه بایوپسی انجام شد. بایوپسی در دو جهت دیستال و پروگزیمال عضله پهن جانبی انجام شد. برای بررسی بیان پروتئین های mTOR و AKT و ژن مرتبط با اتوفاژی-1 در هر گروه بررسی بافت ها با تکنیک ایمونوسیتوشیمی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده های از روش آماری تی وابسته و آزمون کوواریانس استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS21  و برای رسم نمودارها از نرم افزار  Exell 2013 استفاده شد. نتایج نشان داد، تغییرات درون گروهی پروتئین های mTOR و AKT، در گروه اکسنتریک و کانسنتریک معنادار بود (05/0 ≤p). بااینحال تغییرات بین گروهی پروتئین های mTOR و AKT نشان دهنده عدم تفاوت بین دو گروه بود. همچنین نتایج نشان داد یک جلسه فعالیت اکسنتریک به طور معناداری مقادیر Atg-1 را کاهش داد (05/0 ≤p). علاوه براین تغییرات بین گروهی در مقادیر پس آزمون بین دو گروه اکسنتریک و کانسنتریک معنادار بود (05/0 ≤p). مطالعه حاضر نشان داد یک جلسه فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک منجر به تغییر فاکتورهای درگیر در، هایپرتروفی و اتوفاژی عضلات اسکلتی می شود. علاوه براین، این تغییرات در انقباض اکسنتریک بیش از کانسنتریک است.