تاریخچه شیوه های سنتی درمان با تاکید بر نقش «اقلیم جغرافیایی» در روستای آبکنار استان گیلان

شکل گیری بیماری های انسانی با شرایط آب و هوایی، نوع تغذیه و پوشش های گیاهی- حیوانی هر منطقه ارتباط مستقیمی دارد. طب سنتی از گذشته تا به امروز، برای درمان بیماری های رایج هر منطقه اغلب به سراغ دستاوردهای اقلیم جغرافیایی همان ناحیه می رود. هدف از این پژوهش، مروری بر تاریخچه شیوه های سنتی درمان با تکیه بر دستاوردهای اقلیم جغرافیایی مردم محلی روستای آبکنار استان گیلان است.

 این پژوهش در سال 1399 با مطالعات کتابخانه ای، دست نوشته ها و مستندات محلی، مشاهده مستقیم نحوه کاربرد و چگونگی تاثیر درمان برخی شیوه ها، مصاحبه حضوری و تلفنی با: (1) درمانگران محلی و (2) افراد مسن (اعم از زن و مرد) انجام گرفته است. مطالب و یافته ها در قالب توصیفی- تحلیلی به بحث گذاشته شده اند.

 به نظر می رسد که «اقلیم جغرافیایی روستای آبکنار» نقش بسیار مهمی در شکل گیری شیوه های سنتی درمان (اقلیم درمانی) از گذشته های دور تا به امروز داشته است. مجاورت با دریای مازندران و تالاب بندرانزلی، برخورداری از رویش عنصر «برنج»، پوشش های گیاهی منحصربه فرد منطقه و حضور برخی از گونه های خاص پرندگان به افزایش کیفیت و تنوع شیوه های سنتی درمان در روستای آبکنار کمک قابل توجهی نموده است.

 صداقت و امانت داری در تحلیل، گزارش و انتشار مطالب رعایت شده است.

 در گذشته، به دلیل عدم پیشرفت علم پزشکی و ناآگاهی از منشا بیماری ها، برای ساکنین روستای آبکنار چاره ای جز دست به دامان طبیعت شدن به جهت یافتن راهی برای درمان بیماری ها باقی نمانده بود. از این رو، تجربیات ارزشمندی در زمینه درمان سنتی از گذشتگان به ساکنین روستای آبکنار به ارث رسیده است، تا جایی که مردمان این روستا در کنار داروهای شیمیایی از شیوه های درمان سنتی مبتنی بر اقلیم جغرافیایی خود برای بهبود بیماری های رایج در منطقه استفاده می کنند.