بکارگیری الگوریتم های JST و CUSP در بهینه سازی آیرودینامیکی روش الحاقی گسسته در جریان تمام-سرعت لزج روی شبکه بی سازمان

در این مقاله در ابتدا یک حلگر تمام-سرعت به روش پیش شرط گذاری بر روی الگوریتمهای JST و CUSP در جریان لزج توسعه داده شده و با الگوریتم بالادست "رو" مقایسه شده است. در این مقایسه ها، نتایج حالت پیش شرطی و حالت عادی بدون پیش شرطی با یکدیگر مقایسه شده اند. نتایج نشان می دهد که در سرعتهای کم، کاهش باقیمانده و همگرایی ضرایب آیرودینامیکی در حالت بدون پیش شرطی به سختی حاصل می شود در حالی که حل معادلات با پیش شرطی این مشکل را مرتفع نموده است. در گامی دیگر، کلیه این روش ها و الگوریتمها با نتایج تجربی مقایسه و صحت سنجی شده اند. در اینجا نتایج نشان می دهد که دو الگوریتم بالادست "رو" و الگوریتم CUSP تطابق خوبی با نتایج تجربی دارند و الگوریتم CUSP سریعتر می باشد. در گام بعدی، بهینه سازی آیرودینامیکی به روش حل معادلات الحاقی گسسته بر روی این الگوریتمها پیاده سازی شده و نتایج مجددا مقایسه شده ‍ اند. در این فاز، گرادیان تابع هدف روش الحاقی گسسته با روش اختلاف محدود مقایسه و اعتبارسنجی شده است. این مقایسه برای هر سه الگوریتم انجام شده است. تطابق قابل قبولی در نتایج بین روش الحاقی گسسته با روش اختلاف محدود مشاهده می شود. در یک نتیجه گیری کلی می توان اذعان داشت که الگوریتم CUSP تا حدودی از دو الگوریتم دیگر سریع تر بوده و گزینه مناسبی برای بهینه سازی است.