شعر بومگرای نیما یوشیج و ویلیام باتلر ییتش در مبارزه با استعمار

این جستار بر آن است که از آثار بومگرای نیما و ییتس در چارچوب نظری مطالعات پسااستعماری خوانشی به‌دست دهد. در مطالعات پسااستعمار، نویسنده و هنرمند بومگرا به کسی گفته می‌شود که از آداب، رسوم و هنر بومی سرزمین خود برای روایتگری و شعرسرایی بهره گیرد. نویسنده و هنرمند بومگرا به ریشه‌های فرهنگی بومی خود بازمی‌گردد و از تقلید فرهنگ غربی پرهیز می‌کند. ادوارد سعید مفهوم نویسنده بومگرا را فراتر از این تعریف می‌برد و او را اندیشمندی می‌داند که نه‌تنها از فرهنگ و هنر بومی خود استفاده می‌کند، بلکه ساختارها و اسلوب فرهنگ غربی را نیز به‌کار می‌برد تا به بیان اندیشه‌ها و احساس‌های سرزمین خود بپردازد. ییتس، شاعر ایرلندی، نمونه این تعریف است که از یافته‌های سنت و فرهنگ انگلیسی برای بیان مفاهیم و بازیابی فرهنگ ایرلندی وام می‌گیرد. نویسندگان قصد دارند تا با به کارگیری تعریف ادوارد سعید، نیما یوشیج را به‌عنوان شاعری بومگرا معرفی کنند که به یاری شعر آزاد غربی، پایه‌گذار فرهنگ شعری نو در ایران می‌شود.