شناسایی انگل های روده ای در موش های آزمایشگاهی سه مرکز پرورش حیوانات آزمایشگاهی در تهران

موش آزمایشگاهی پرکاربرد ترین حیوان برای تحقیقات آزمایشگاهی می باشد. وجود عفونت های انگلی در حیوانات آزمایشگاهی نه تنها بر روی نتایج تحقیقات اثر می گذارد، بلکه سلامت محققین را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت آلودگی موش های سوری به انگل های روده ای شایع، در سه مرکز مهم تولید و پرورش حیوانات آزمایشگاهی در تهران انجام شده است.

 در مطالعه حاضر 75 سر موش سوری (25 سر از هر مرکز) به صورت تصادفی تهیه و مورد بررسی قرار گرفتند. موش ها به روش بدون درد کشته و کالبدگشایی شدند. به منظور بررسی تک یاخته های گوارشی، از قسمت های مختلف روده و مدفوع گسترش مرطوب تهیه و در صورت لزوم از رنگ آمیزی های گیمسا و ذیل نلسون استفاده شد. جهت ارزیابی کرم های روده ای، محتویات لوله گوارشی بررسی گردید و کرم ها از محتویات جدا شدند، در صورت لزوم رنگ آمیزی انجام و سپس تشخیص صورت گرفت.

در بین انگل های یافت شده، آسپیکولاریس تتراپترا بیشترین شیوع (3/93 درصد) و بعد از آن به ترتیب سیفاسیا اوبولاتا (6/62 درصد)، هایمنولپیس نانا (3/61 درصد)، تری تریکوموناس موریس (6/22 درصد)، ژیاردیا موریس (3/21 درصد)، اسپیرونوکلیوس موریس (6/18 درصد)، هایمنولپیس دیمینوتا (3/17 درصد) و کریپتوسپوریدیوم (6/6 درصد) شیوع کمتری داشتند.

 از تعداد 75 سر موش سوری بالغ مورد بررسی، همه آن ها حداقل به یک نوع انگل آلوده بودند. این امر علاوه بر تاثیر روی نتایج تحقیقات می تواند سلامت محققین و افراد مرتبط را به خطر اندازد.