مدل ارزیابانه از عوامل اثرگذار و اثرپذیر بر کیفیت واحدهای آپارتمانی کوچک مقیاس در کلانشهرها

بین عوامل موثر بر کیفیت مسکن و اندازه (مساحت) آن ارتباطی مستقیم وجود دارد. در سال‌های اخیر، واحد‌های آپارتمانی کوچک مقیاس در محدوده‌ی مساحتی کمتر (35 تا 52.5 مترمربع) از آنچه قبلا کوچک در نظر گرفته می‌شد (70 تا 75 مترمربع)، به دلیل آهنگ رشد بیشتر خانوارهای کم‌جمعیت، افزایش قیمت مسکن، افزایش نرخ مهاجرت به کلانشهرها و تغییرات سبک زندگی نسل جدید در حال گسترش هستند. این گسترش بدون پشتوانه علمی در کیفیتی پایین و بیشتر به دلیل تقاضای بالا ناشی از عوامل فوق صورت گرفته است. بر این اساس، هدف پژوهش استخراج و ارزیابی عوامل اثرگذار و اثرپذیر بر فرایند بهبود کیفیت مسکن کوچک مقیاس در داخل کشور است. در این راستا، ابتدا متغیرها از طریق ادبیات موضوع جمع‌آوری و سپس با تحلیل محتوا و مصاحبه‌ با 10 خبره‌ی حوزه مسکن با روش دلفی، تعدیل (حذف یک شاخص) و تدقیق گردیدند. در مرحله بعد، از طریق رویکرد ساختاری-تفسیری (ISM) با نرم‌افزار میک‌مک (MICMAC 6.1.2) بر پایه مقایسات زوجی در یک ماتریس (14*14)، متغیرها با نظرات متخصصین امتیازدهی شدند. پژوهش از نظر هدف بنیادی-کاربردی و گردآوری داده‌ها از نوع پیمایشی است. طبق نتایج پژوهش، 4 شاخص در حوزه متغیرهای تاثیرگذار، 7 شاخص در حوزه متغیرهای دووجهی، 2 شاخص در حوزه متغیرهای وابسته و در نهایت 1 شاخص نیز در حوزه متغیرهای مستقل قرار می‌گیرند. همچنین، شاخص‌های "معماری داخلی" و "سطح دانش عمومی و تخصصی" با نمره 30 بیشترین میزان اثرگذاری را در ارتقا کیفیت مسکن کوچک مقیاس دارند. در نهایت با توجه به تحلیل‌ها، راهکارهایی مطرح شده است.