اثربخشی توانبخشی شناختی رایانه ای بر کارکردهای اجرایی و شدت علایم افراد دارای اختلال افسردگی اساسی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی رایانه ای در بهبود کارکردهای اجرایی و کاهش شدت علایم افراد دارای افسردگی اساسی بود.

مطالعه حاضر جزء طرح های نیمه آزمایشی است که در آن از طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل افراد دارای اختلال افسردگی اساسی بین سنین 19 تا 40 سال از هر دو جنسیت است. نمونه انتخابی این پژوهش شامل 30 نفر مبتلا به اختلال افسردگی اساسی که به شیوه نمونه در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در یکی از دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارده شده اند. برای تشخیص اختلال افسردگی از مصاحبه بالینی ساختاریافته منطبق بر متن راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویراست پنجم و پرسش نامه افسردگی بک-2 استفاده شد. هم چنین برای ارزیابی کارکردهای اجرایی افراد دارای اختلال افسردگی اساسی، پرسش نامه توانایی های شناختی نجاتی مورد استفاده قرار گرفت. مداخله ها شناختی شامل تکالیف مربوط به توجه و حافظه بودند که در 12 جلسه 45 دقیقه ای سه بار در هفته انجام شد.

نتایج تحلیل کوورایانس نشان داد که برنامه توانبخشی رایانه ای موجب بهبود کارکردهای اجرایی و کاهش شدت علایم افسردگی شده است (05/0<p).

این مطالعه نشان داد که توانبخشی شناختی رایانه ای می تواند به عنوان روشی مناسب برای بهبود کارکردهای اجرایی و کاهش شدت علایم افسردگی در افراد دارای اختلال افسردگی اساسی به کار گرفته شود.