نقش تفکر انتقادی و تاب آوری در پیش بینی سازگاری اجتماعی در میان سربازان وظیفه ستاد فرماندهی انتظامی استان آ.غ

پژوهش حاضر با هدف نقش تفکر انتقادی و تاب آوری در پیش بینی سازگاری اجتماعی در میان سربازان وظیفه ستاد انتظامی استان آ.غ انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی سربازان وظیفه ستاد انتظامی استان آ.غ  در سال 1400 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 100 نفر مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم ب فاکینو و فاکینو (1994)، تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و سازگاری اجتماعی بل (1961) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده گردید. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که متغیر تفکر انتقادی و تاب آوری با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معناداری داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر سازگاری اجتماعی بر اساس متغیرهای تاب آوری و تفکر انتقادی پیش بینی می شود و در نهایت  نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که میزان سازگاری اجتماعی، تاب آوری و تفکر انتقادی بین سربازان با درجه های مختلف نظامی متفاوت است. بنابراین با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که برنامه هایی برای مداخله و آموزش تفکر انتقادی و تاب آوری در مراکز آموزش وظیفه عمومی و همچنین ستاد فرماندهی انتظامی در نظر گرفته شود تا منجر به افزایش سازگاری اجتماعی در میان سربازان شود.