بررسی رضایتمندی زوجیت و نشاط معنوی والدین نوجوانان دختر 14تا18ساله دارای نشانگان اختلال سلوک

اختلال سلوک از اختلالات بسیار رایج رفتاری در بین نوجوانان است که سلامت روانی آن ها را تهدید می کند. یکی از راهکارهای ارتقای بهداشت روانی خانواده ایجاد نشاط معنوی است که بر حالات روحی و روانی نوجوانان تاثیر بسزایی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رضایتمندی زوجیت و نشاط معنوی والدین نوجوانان دختر 14تا18ساله دارای نشانگان اختلال سلوک انجام شد.

پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی بود. جامعه آماری را والدین نوجوانان دختر 14تا18ساله دارای نشانگان اختلال سلوک شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل دادند. دو منطقه چهارده و نوزده از شهر تهران به صورت هدفمند در نظر گرفته شد. نمونه آماری 248 نفر مادر و پدر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسش نامه خودگزارشی نوجوانان (آخنباخ، 1991)، مقیاس رضایتمندی زوجیت افروز (1378) و مقیاس نشاط معنوی افروز (1395) با اعتبار و روایی مناسب بود. در تجزیه و تحلیل آماری داده ها به منظور بررسی وضعیت رضایت زناشویی و نشاط معنوی، از آزمون تی تک گروهی در سطح معناداری 0٫01 استفاده شد و میانگین نمرات مادران، پدران و کل نمونه با نقطه برش پرسش نامه ها که ذکر شد، مقایسه شد. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد.

نتایج نشان داد، والدین نوجوانان دارای نشانگان اختلال سلوک از لحاظ رضایتمندی زوجیت و مولفه های مطلوب اندیشی همسران، رضایت زناشویی، احساس و رفتار مذهبی، فرزندپروری و تعامل احساس والدین، همه در حد ناخوشایند و آسیب پذیر بودند (0٫001>p). همچنین والدین نوجوانان دارای نشانگان اختلال سلوک از لحاظ نشاط معنوی و مولفه های باورها و همچنین احساس و رفتار والدین، در حد غیرقابل قبول بودند (0٫001>p).

نتایج این پژوهش بر اهمیت رضایتمندی زوجیت و نشاط معنوی، در پیشگیری از نشانگان اختلال سلوک نوجوانان تاکید دارد؛ ازین رو لازم است برای بهبود وضعیت والدین نوجوانان، برنامه ریزی های کاربردی مناسبی ارایه شود و اقدامات لازم صورت گیرد.