تاثیر ورتمانین بر بیان ژن های سیتوکین های محافظت کننده نورونی در آستروسیت های کشت شده در شرایط آزمایشگاهی

بیماریهای نورودژنراتیو با تاثیر بر روی سیستم عصبی مرکزی باعث القا آپوپتوزیس در نورونها می گردد. سلولهای گلیا نقش بسیار مهمی در جلوگیری از پیشرفت این بیماری ها و افزایش بقای نورونی دارند. مهمترین عملکرد سلولهای گلیا در بقای نورونها ترشح فاکتور های محافظت کننده نورونی می باشد. از فاکتورهای محافظت کننده نورونی که توسط آستروسیت ها ترشح میگردد می توان به TGFβ1، TGFβ2، GDNF، BDNF و NT3 اشاره کرد.در این مطالعه نقش احتمالی ورتمانین در بیان فاکتورهای محافظت کننده نورونیBDNF و NT3 مترشحه از میکروگلیاها و الیگودندروسیت ها درمحیط in vitro مورد بررسی قرار گرفت.

برای کشت سلولهای آستروسیت از نوزاد 1-2 روزه موش صحرایی Wistar استفاده شد. بدین ترتیب پس از ضد عفونی پوست بدن و دست های نوزادان با پنبه آغشته به الکل 70 درصد، با قیچی پوست روی سر کاملا برداشته و جمجمه از ناحیه گردن به طرف پیشانی شکافته شد تا کورتکس مغز آشکار گردد. سپس مغز را از جمجمه جدا و در بافر هنکس قرار داده شد.غلظت های 8 ، 12 ، 16 مول بر لیتر ورتمانین به وسیله ی سمپلر به سلول های آستروسیت کشت داده شده در پلیت های 6-well اضافه شد و میزان بیان فاکتورهای محافظت کننده نورونی از طریق R-T PCR اندازه گیری شد.

سلولهای آستروسیت تیمار شده بوسیله ورتمانین از لحاظ مورفولوژی تغییرات قابل ملاحظه ای را نشان دادند. این در حالی بود که تغییرات مورفولوژیکی در سلولهای کنترل در مقایسه با سلولهای تیمار شده بسیار کمتر مشاهده شد.