بررسی عدالت تربیتی در نظام آموزشی کشور با استفاده از نظریه عدالت راولز

عدالت تربیتی یکی از ابعاد مهم عدالت است. از مصادیق مهم بحث عدالت تربیتی، چگونگی توزیع امکانات و فرصت‌های آموزشی است. بر این ‌اساس، پژوهش حاضر قصد دارد به بررسی و تحلیل عادلانه بودن تعلیم و تربیت و توزیع امکانات و فرصت‏های آموزشی و سهمیه‌های کنکور بر اساس اصول اساسی نظریه عدالت راولز بپردازد. برای تحقق این هدف، از روش تحلیلی استنتاجی بهره‏ گرفته شده است. یافته‌ها در خصوص تعاریف مختلف مفهوم عدالت و دیدگاه‌های ارایه‌شده توسط صاحب‌نظران، نشان داد که نظریه عدالت راولز می‌تواند در تحلیل مصادیق عدالت تربیتی استفاده شود. تبیین نظریه عدالت راولز، در خصوص آموزش‏ و پرورش رایگان و سهمیه‌های اختصاص‌یافته برای ورود به مدارس نمونه دولتی، تیزهوشان یا دانشگاه‌ها، اولا حاکی از آن است که بر اساس اصل برابری راولز، هر دانش‌آموزی حقی برابر جهت برخورداری از امکانات، منابع و فرصت‌های آموزشی و تربیتی دارد؛ ثانیا بر اساس اصل تفاوت راولز، نابرابری بین افراد در استفاده از سهمیه‌بندی‌های مختلف، باید به‌گونه‌ای سازمان‌دهی شود که بیشترین نفع را برای افراد بی‌نصیب در پی داشته باشد؛ بر این ‌اساس لازم است به اقشاری که از برخی امکانات و تجهیزات آموزشی و شرایط دچار محرومیت بوده‌اند، توجه بیشتری مبذول شود. در مجموع می‌توان گفت که نظریه عدالت راولز برای تحلیل سهمیه‌های کنکور مناسب است.