اثر ضد تشنجی کارواکرول (Carvacrol) در تشنج القا شده با پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری نر: نقش گیرنده N-Methyl-D-Aspartic Acid

 صرع یکی از شایع ترین اختلال نورولوژیک پس از سکته مغزی است. باتوجه به عوارض جانبی و پاسخدهی ضعیف داروهای ضدتشنج معمول، توجه محققان به سوی یافتن داروهای جدید معطوف شده است. کارواکرول یک ترکیب فنلی با اثرات نوروپروتکتیو، ضدالتهابی، آنتی اکسیدانی و ضدتشنج است. هدف مطالعه، بررسی اثرات ضدتشنجی کارواکرول در تشنج القاء شده با پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری نر و بررسی نقش گیرنده ((N-Methyl-D-Aspartic Acid (NMDA) بود.

در مطالعه تجربی حاضر 90 موش سوری به صورت تصادفی به 9 گروه 10 تایی تقسیم شدند. داروها به صورت داخل صفاقی و 30 دقیقه قبل از تزریق PTZ تزریق شدند. سپس زمان شروع تشنج، ظرفیت آنتی اکسیدانی (TAC) و مالون دی آلدهید (MDA) سرم و مغز و بیان ژن گیرنده NMDA در هیپوکامپ بررسی شد.

زمان تاخیر شروع تشنج در موش های دریافت کننده کارواکرول 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم، به طور معنی داری بیشتر از گروه PTZ بود (0/05>P). تیمار موش های دریافت کننده PTZ توسط کارواکرول در دوزهای 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم سبب افزایش معنی دار ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم و مغز و در دوزهای 5، 10، 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم سبب کاهش معنی دار مالون دی آلدهید سرم و مغز در مقایسه با گروه PTZ شد (0/05>P). بیان زیرواحدهای NR2A و NR2B گیرنده های NMDA هیپوکامپ در موش های دریافت کننده کارواکرول به طور معنی داری کمتر از گروه دریافت کننده PTZ بود (0/05>P).

 کارواکرول اثرات ضدتشنجی دارد که احتمالا از طریق مهار استرس اکسیداتیو و کاهش بیان زیر واحدهای گیرنده های NMDA اعمال می شود.