استفاده از سلول های بنیادی جنین در پرتو نظام حقوق بشر بین المللی

در سال های اخیر پیشرفت های بسیار زیادی در عرصه علم و تکنولوژی رخ داده است. یکی از حوزه هایی که پیشرفت های مزبور دستاوردهای فراوانی ایجاد کرده است، حوزه سلول های بنیادین است. در فرآیند استفاده از سلول های بنیادی جنینی، امکان رشد اندام های آسیب دیده از سلول های بنیادی فراهم شده است. سلول های بنیادی جنینی از نظر بیولوژیکی مولد هستند، به عبارتی قابلیت رشد در هر سلول یا ارگان انسانی را دارند. با این حال، چالش های اخلاقی خاصی در ارتباط با این روش درمانی مطرح شده است.

مواد و روش‌ها:

 این تحقیق از نوع نظری بوده ‌روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می‏ باشد و روش جمع‏ آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ‏ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

یافته‌ ها: 

به نظر می رسد که در فضای حقوق بشر بین المللی در زمینه درمان از طریق سلول های بنیادی جنینی، حق بر سلامت و تعهد به اطمینان از اعمال کلیه روش های درمانی ضروری، قابل اعمال است. باید دقت داشت که این روش درمانی در مرحله تحقیقات قرار دارد و جز در موارد خاص، قطعیتی در توسل به روش درمانی مزبور وجود ندارد. از نظر نظام حقوق بشر بین المللی تعهدی در ارتباط با اختصاص بودجه برای انجام تحقیقات در زمینه سلول های بنیادی جنینی برای دولت ها وجود ندارد.

ملاحظات اخلاقی: 

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.

نتیجه‌ گیری:

 در ارتباط با توسل به روش های درمانی سلول های جنینی میان دو فرض مختلف قایل به تفکیک شویم. فرض اول حالتی است که بیمارانی که شرایط حاد دارند (مانند بیماران سرطانی) تقاضای اعمال روش درمانی سلول های بنیادی جنینی را داشته باشند. در این جا به نظر می رسد می توان با قرار دادن حق حیات بیمار در راس سلسله مراتب حقوق بشری، می توان جواز توسل به فرآیند درمانی سلول های بنیادی جنینی را صادر نمود. فرض دوم در ارتباط با مورادی است که بیماران در شرایط حادی قرار ندارند و خطر مرگ برای آن ها مطرح نیست. در این جا نیز یک تعارض مهم میان حق سلامت بیماران و حق حیات رویان، مطرح می باشد. اولویت دادن به حق سلامت بیماران در این فرض، به سختی قابل پذیرش می باشد.