طراحی الگوی پیشگیری از جرائم و تخلفات رانندگی

نداشتن الگوی مناسب بومی مدیریت پیشگیری اعم از کیفری و غیر کیفری از جرایم و تخلفات رانندگی برای فرماندهان روسا و مدیران ترافیک شهری و راهنمایی و رانندگی جمهوری اسلامی ایران، یکی از مهم ترین مسایل پیش روی آنان در انجام ماموریت مهم پیشگیری از تخلفات و جرایم رانندگی در شرایط کنونی باشد. ازاین رو، هدف تحقیق حاضر، طراحی الگوی پیشگیری از جرایم و تخلفات رانندگی می باشد.

 این تحقیق ازنظر هدف، کاربردی- توسعه ای  و ازنظر روش های کمی گردآوری داده ها، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری شامل ماموران راهنمایی و رانندگی و همچنین رانندگان متخلف اعمال قانون شده در بازه زمانی تحقیق در شهر تهران می باشند. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده و نمونه آماری شامل رانندگان و ماموران پلیس راهور به ترتیب به تعداد 264 و 277 بودند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته انجام شد .

نتایج نشان داد که در سطح 95/0 روابط نسبتا قوی بین متغیرها با الگوی پیشگیری از جرایم و تخلفات رانندگی وجود دارد که به ترتیب بیشترین تاثیر پیشگیری مربوط به پیشگیری رشدمدار با مقدار 8/63 (رابطه قوی)، پیشگیری کیفری با مقدار 42 (رابطه قوی)، پیشگیری اجتماعی با مقدار 1/38 (رابطه متوسط) و درنهایت کمترین مقدار مربوط به پیشگیری وضعی با مقدار 5/16 (رابطه ضعیف)  نسبت به الگوی پیشگیری از جرایم و تخلفات رانندگی می باشد. همچنین بارهای عاملی پیشگیری رشدمدار برابر با 789/0، پیشگیری کیفری با مقدار 648/0، پیشگیری اجتماعی با مقدار 617/0 و درنهایت پیشگیری وضعی برابر با 6/40 بیشتر از 4/0 است که در سطح 95/0 معنی دار می باشد.

 درنهایت 4 متغیر، 14 مولفه و 104 شاخص، شامل متغیر پیشگیری رشدمدار شامل برنامه های خانواده مدار، برنامه های مدرسه مدار، برای متغیر پیشگیری اجتماعی شامل محدودیت های اجتماعی، مدیریت خطر، آگاه سازی، برنامه های اجتماع محور و آموزش تخصصی پلیس، برای متغیر پیشگیری وضعی شامل گشت و حضور، کنترل نامحسوس، استفاده از دوربین و سامانه های هوشمند ثبت تخلف و درنهایت برای متغیر پیشگیری کیفری مولفه های حتمیت مجازات ها، قطعیت مجازات ها و شدت مجازات ها است.